Έγκλημα Στους Άσπρους Βράχους/The Prowler(1951)του Joseph Losey

Ένα βράδυ σ’ένα μάλλον κιτς σπίτι ισπανικού στιλ, κάπου στο Λος Άντζελες, μία σύζυγος, στο σπίτι μόνη της, η Σούζαν, νομίζει ότι ακούει ένα ληστή. Έτσι, καλεί τους μπάτσους, και στη συνέχεια έρχεται ο Γουέμπ Γκάργουντ, αλλά τα νέα είναι άσχημα, χειρότερα απ’αυτά που αφορούν σ’ένα ληστή.
Πράγματι, καθώς η ταινία προχωρά, αναρωτιόμαστε αν ο Γκάργουντ ήταν ο ίδιος ο ληστής, αυτός που σκηνοθέτησε όλη την κατάσταση. Είναι μεγαλόσωμος και ανδροπρεπής, λέει ότι ήταν παίκτης του μπάσκετ, αλλά είναι ανασφαλής, αλαζόνας και ενοχλητικός. Είναι ο Van Heflin, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς, παίζοντας με τους αδύναμους ανθρώπους. Έτσι κάνει ένα θεατρικό έργο για τη γυναίκα, της οποίας ο σύζυγος είναι στην εργασία του, αυτός μιλάει στο ραδιόφωνο, ο Γκάργουντ είναι στο σπίτι του.
Ήταν ένα b movie, αλλά είχε ένα ασυνήθιστο πλεονεκτήματα: όχι μόνο ο Losey άρχιζε να βρίσκει τον εαυτό του ως σκηνοθέτης (ήταν πάνω από σαράντα και είχε κάνει πολλά στο θέατρο, ως αρχή), αλλά και ο S. P. Eagle, ως παραγωγός, ο John Huston ως σύμβουλος, ο Hugo Butler και ο Dalton Trumbo για το σενάριο, και ο John Hubley, ως σύμβουλος για την καλλιτεχνική διεύθυνση συμπλήρωναν την ομάδα εργασίας. Ο Eagle έδωσε στο Losey μια διορία δέκα ημερών κατά την οποία έχτισαν περίτεχνα σκηνικά και επεξεργάστηκαν ένα σχέδιο για τη φωτογράφηση, τα set-ups, καθώς και έκλεισε τους διάφορους φορείς για να συνεργαστούν μαζί του. Ο σκοπός αγίαζε τα μέσα, τότε.
Δεν ήταν παρά μία ταινία 92΄, ένα φιλμ νουάρ αν και ο Losey αγνοούσε αυτό τον όρο εκείνη της εποχή. Είναι ουσιαστικά μία σύντομη και βαθιά ανάλυση, όπου υπάρχουν συγκρούσεις και εύκολες, έτοιμες απαντήσεις. Ο Van Heflin ήταν ήδη ένας μεγάλος ηθοποιός, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ και θα έπαιζε τον πατέρα στο «Shane», σε δύο χρόνια, τώρα όμως θα ήταν ένα κάθαρμα, ένας δολοφόνος, το είδος του ανθρώπου που δεν ήθελε κανείς να είναι στην αστυνομία.
Βέβαια, είχε δείξει τη σκληρή πλευρά του στο «Act of violence» και θα το έκανε ξανά στο «3.10 to Yuma». Αυτό όμως που εδώ πρεσβεύει δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία κοινωνική κριτική στα δύσκολα χρόνια που βλέπουμε τώρα. Σε λίγα χρόνια οι Losey, Butler, Trumbo και Hubley θα στιγματιστούν απ’τη Μαύρη Λίστα, αλλά θα θυμόμαστε ότι με την αξία τους κέρδισαν αυτό το στίγμα επειδή ήξεραν πολύ καλά ότι κάτι άσχημο συνέβαινε στην Αμερική. Αυτό έδειξαν σ’αυτή την ταινία.