«Laura»(1946) του Otto Preminger
Διάρκεια: 88΄
Σκηνοθεσία: Otto Preminger
Πρωταγωνιστούν: Gene Tierney, Dana Andrews, Clifton Webb, Vincent Price, Judith Anderson
Υπόθεση: Ένας αστυνόμος ερωτεύεται τη γυναίκα της οποίας το φόνο προσπαθεί να επιλύσει
Το πρώτο ήμισυ της «Laura» είναι σε μεγάλο βαθμό αφιερωμένο στα σχόλια των αναδρομών στο παρελθόν, με λεπτομέρειες, της παράξενης και καλλιεργημένης, της όμορφης νεαρής κοπέλας που δουλεύει στο εκτελεστικό τμήμα ενός διαφημιστικού γραφείου.
Η Gene Tierney μας δίνει την εντύπωση ότι περιορίζεται στην ηθοποιία της, ένα στείρο ειδύλλιο παίζεται σε μια παρακμιακή περιοχή του Μανχάταν, όπου ο άνθρωπος περιορίζεται. Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος: «Λάουρα, αγάπη μου, απλά δεν μπορώ να σταθώ για πολύ μαζί με αυτούς τους ηλίθιους», λέει ο Βάλντο, όταν είναι μαζί της σε μία βραδιά στην Παρκ Άβενιου, «Αν δεν έρθεις μαζί μου αυτή τη στιγμή, φοβάμαι ότι θα πάθω αμόκ!», απαντά αυτή. Η καταπίεση του ανθρώπου απ’το περιβάλλον του είναι προφανής.
Σχεδόν όλοι πιστεύουμε για τη Λάουρα. ότι υπάρχει κάποιος βάσιμος ύποπτος για τη δολοφονία της, κυρίως ο αρραβωνιαστικός της, ένας ζιγκολό, λίγο λιγότερο ο Βάλντο, και η ζηλιάρα προστάτιδά του, αλλά και το απαθές υποκείμενο της ταινίας, ένα μανεκέν που φοράει ρούχα υψηλής ραπτικής, αλλά πολύ ρετρό, ενώ είναι το καθολικό αντικείμενο του πόθου, και αυτή δημιουργεί επίσης βάσιμες υποψίες.
Σε κάθε περίπτωση, ο αστυνομικός την ερωτεύεται τρελά, ή τουλάχιστον το πορτρέτο της, όπως ο ίδιος μουρμουρίζει γύρω από το άδειο διαμέρισμά της, σε μια νεκροφιλική έκσταση, ανοίγει τα συρτάρια, χαϊδεύει τα μπιχλιμπίδια, και μυρίζει τα αρώματα. Τελικά μένει εκεί, κοιμάται… Ένα όμορφο σχόλιο λες και είναι βγαλμένο απ’τις ψυχαναλυτικές θεωρήσεις του Φρομ.
Πάρτε μια γεύση από την ταινία από το αριστουργηματικό soundtrack του David Raskin.
Πρωταγωνιστούν: Gene Tierney, Dana Andrews, Clifton Webb, Vincent Price, Judith Anderson
Υπόθεση: Ένας αστυνόμος ερωτεύεται τη γυναίκα της οποίας το φόνο προσπαθεί να επιλύσει
Το πρώτο ήμισυ της «Laura» είναι σε μεγάλο βαθμό αφιερωμένο στα σχόλια των αναδρομών στο παρελθόν, με λεπτομέρειες, της παράξενης και καλλιεργημένης, της όμορφης νεαρής κοπέλας που δουλεύει στο εκτελεστικό τμήμα ενός διαφημιστικού γραφείου.
Η Gene Tierney μας δίνει την εντύπωση ότι περιορίζεται στην ηθοποιία της, ένα στείρο ειδύλλιο παίζεται σε μια παρακμιακή περιοχή του Μανχάταν, όπου ο άνθρωπος περιορίζεται. Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος: «Λάουρα, αγάπη μου, απλά δεν μπορώ να σταθώ για πολύ μαζί με αυτούς τους ηλίθιους», λέει ο Βάλντο, όταν είναι μαζί της σε μία βραδιά στην Παρκ Άβενιου, «Αν δεν έρθεις μαζί μου αυτή τη στιγμή, φοβάμαι ότι θα πάθω αμόκ!», απαντά αυτή. Η καταπίεση του ανθρώπου απ’το περιβάλλον του είναι προφανής.
Σχεδόν όλοι πιστεύουμε για τη Λάουρα. ότι υπάρχει κάποιος βάσιμος ύποπτος για τη δολοφονία της, κυρίως ο αρραβωνιαστικός της, ένας ζιγκολό, λίγο λιγότερο ο Βάλντο, και η ζηλιάρα προστάτιδά του, αλλά και το απαθές υποκείμενο της ταινίας, ένα μανεκέν που φοράει ρούχα υψηλής ραπτικής, αλλά πολύ ρετρό, ενώ είναι το καθολικό αντικείμενο του πόθου, και αυτή δημιουργεί επίσης βάσιμες υποψίες.
Σε κάθε περίπτωση, ο αστυνομικός την ερωτεύεται τρελά, ή τουλάχιστον το πορτρέτο της, όπως ο ίδιος μουρμουρίζει γύρω από το άδειο διαμέρισμά της, σε μια νεκροφιλική έκσταση, ανοίγει τα συρτάρια, χαϊδεύει τα μπιχλιμπίδια, και μυρίζει τα αρώματα. Τελικά μένει εκεί, κοιμάται… Ένα όμορφο σχόλιο λες και είναι βγαλμένο απ’τις ψυχαναλυτικές θεωρήσεις του Φρομ.
Πάρτε μια γεύση από την ταινία από το αριστουργηματικό soundtrack του David Raskin.
Laura (1944) DVDRip (SiRiUs sHaRe)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου