Road House (Έγραψα με αίμα τη ζωή μου, 1948) του Jean Negulesco
Το πέμπτο και τελευταίο από τα νουάρ που σκηνοθέτησε ο Τζιν
Νεγκουλέσκο είναι αναμφισβήτητα η καλύτερή του απόπειρα στο είδος.
Ο Στάθης Βαλούκος κι ο Βασίλης Σπηλιόπουλος στο βιβλίο τους
«Το Φιλμ Νουάρ» επισημαίνουν : «…Ένα νουάρ που εντυπωσιάζει για την
εικονογραφία των χαρακτήρων και την αναπαράσταση της μεταπολεμικής εποχής μέσα
από την προσωπικότητα των κεντρικών ηρώων. Η Λίλυ (Άϊντα Λουπίνο), νέα γυναίκα,
ανεξάρτητη, δυναμική, που σε αντίθεση με τις παλιές ηρωίδες κινηματογραφείται
σε τολμηρές στάσεις (με το τσιγάρο στο στόμα αλά Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ) και φτάνει
ως το φόνο (ενώ η Κόρα στον «Ταχυδρόμο» ή η Φίλις στο «Double Indemnity»
σπρώχνουν τον εραστή τους στη δολοφονία, η Λίλυ το κάνει μόνη της), είναι ο
καινούργιος "τύπος" γυναίκας που ανατέλλει στη μεταπολεμική εποχή. Οι
δύο αντρικοί χαρακτήρες είναι πιο κοντά στο κλασικό νουάρ, ιδιαίτερα ο Τζέφτι
(Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ), που από ανανταπόδοτο έρωτα σχεδιάζει την τελειωτική
εξαφάνιση του Πητ (Κόρνελ Γουάϊλντ). Μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, παρότι
υπογράφεται από έναν "γκρι" σκηνοθέτη...»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου