ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ (Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΑ) – The big heat (1953) του Φρίτς Λάνγκ


Σχετική εικόνα
Μία πό τις πιο βίαιες ταινίες του σκηνοθέτη, πάνω στο μίσος το φόνο και
την εκδίκηση, με τον Γκλεν Φορντ στο ρόλο ενός αστυνομικού που
μετατρέπει σε προσωπική βεντέτα τον πόλεμό του εναντίον ενός
γκάνγκστερ, όταν η γυναίκα του σκοτώνεται από έκρηξη στο παγιδευμένο
αυτοκίνητό του. Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει η φυσική βία μιας σκηνής, όπου
ένας γκάνγκστερ ρίχνει ζεματιστό καφέ και παραμορφώνει το πρόσωπο της
Γκλόρια Γκράχαμ. Ο χαρακτήρας του Γκλεν Φορντ αποτελεί έναν προάγγελο
του Βρώμικου Χάρι, με την ουσιαστική πάντα διαφορά ότι οι ήρωες του
Λάνγκ δεν μάχονται ποτέ στο όνομα της δικαιοσύνης, αλλά της προσωπικής
τους δικαίωσης.

Ο Glenn Ford παίζει έναν απολύτως αποδεκτό, ειλικρινή αστυνομικό στην «The big heat». Μπορεί να είναι ήσυχος και να έχει μία αδυσώπητη ενέργεια, η οποία να φαίνεται επιφανειακά. Όταν θυμώνει, είναι ικανός να εξασκεί ξαφνική βία, όπως όταν σχεδόν στραγγαλίζει δύο ανθρώπους. «Η μεγάλη κάψα» μας δείχνει ενσυνείδητα τον Μπάνιον ως ένα συμβατικό αστυνομικό, διαδικαστικό μέχρι περίπου τη μέση, όταν παίρνει φωτιά με το παίξιμο του Lee Marvin και της Gloria Grahame.
Είναι μία απ’τις εμπνευσμένες παραστάσεις της Grahame, ένα θρυλικός χαρακτήρας που έγινε γνωστός ως «Can’t say no girl», και όχι μόνο επειδή τραγούδησε το τραγούδι στο «Οκλαχόμα». Η ακατάστατη προσωπική της ζωή την οδήγησε σε τέσσερις γάμους και σε πολλές υποθέσεις. Ένας από τους συζύγους της ήταν ο σκηνοθέτης Nicholas Ray, εργάστηκε για αυτόν στη «In a lonely place» (1950), και η άλλη ήταν ο γιος του Ray, Anthony.
Κέρδισε το Όσκαρ για την καλύτερο ηθοποιό για την «Η ωραία και το κτήνος» (1952) και θα έπρεπε να είχε κερδίσει και πάλι την επόμενη χρονιά για το «The big heat», όπου η ενέργειά της είναι ο καλύτερος λόγος για να δείτε την ταινία.Υπήρχε κάτι φρέσκο και μοντέρνο για την Grahame. Αυτή είναι πάντα λίγο ζαλισμένη, σα να γνέφει σε μία ανήκουστη μελωδία. Ήταν αρκετά συμπαθής, αλλά όχι όμορφη, αυθάδης, αλλά και κουρασμένη και κρατούσε το πρόσωπό της και το στόμα της σχετικά ακίνητο.
Φαίνεται ήταν πάντα λίγο εκνευρισμένη στο «The big heat», σα να ήξερε ότι ήταν σε κίνδυνο και προσπαθούσε να ήταν το παιδί μέσα στον εαυτό της, ό,τι ακριβώς δεν ήταν.
Αυτό ήταν το δίδυμο στο οποίο βασίστηκε η ταινία. Ένας άξονας γύρω από τον οποίο αναφέρονταν οι υπόλοιποι χαρακτήρες για να φτιαχτεί αυτή η ιστορία μυστηρίου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μόλις Πέσει Η Νύχτα / Nightfall (1956) του Jacques Tourneur

Οι δολοφόνοι /The Killers (1946) του Robert Siodmak

Η Νύχτα του Κυνηγού "The Night of the Hunter" (1955) του Charles Laughton