Φίλησε με, μέχρι θανάτου/Kiss Me Deadly (1955) Robert Aldrich

Το 1955, στο μέσο του αιώνα και εν μέσω σκληροπυρηνικού μακαρθισμού, ο Robert Aldrich (με το πρώτο του film-noir) παραδίδει ένα πλάγιο σχόλιο για την Αμερική που αλλάζει και για τις δυνάμεις που την οδηγούν προς τη σήψη. Ο ακραίος φορμαλισμός του Aldrich (σφιχτά κάδρα, βάθη πεδίου, απρόσμενες γωνίες λήψης) εξυπηρετεί στο έπακρο τη διαρκή αίσθηση εκκρεμότητας που είναι και η βασική πηγή του σασπένς. Άλλωστε, η βασική καταστροφή όπου στοχεύει ο δημιουργός είναι αυτή του "αμερικάνικου όνειρου" και του απόλυτου καλού action hero που μάχεται μόνος εναντίον όλων. Στο άνομο σύμπαν που γεωγραφεί ιδιοφυώς ο σκηνοθέτης, όλοι είναι εναντίον όλων.

Όλη η ουσία του φιλμ, η προβληματική και η αισθητική υπογραφή του δημιουργού της, μπορεί να συνοψιστεί στην πρώτη σκηνή: Στην πρώτο πλάνο, τα πόδια μιας γυναίκας που τρέχει σε μια σκοτεινή άσφαλτο, στο ηχητικό μέρος η λαχανιασμένη ανάσα της, τα φώτα ενός αμαξιού στο απόλυτο σκοτάδι. Η γυναίκα σταματά το κάμπριο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Mike Hammer (Ralph Meeker). Αυτός αν και αποτελεί τον ορισμό του καιροσκόπου ζεν πρεμιέ θα προσπαθήσει να καλύψει τη νεαρή φυγάδα από τους διώκτες της, χωρίς να καταφέρει να μάθει το μυστικό πίσω από την καταδίωξη και απομένει μ' ένα δυσνόητο μήνυμα. Όταν ο Mike θα αναλάβει να συναρμολογήσει τα κομμάτια αυτού του παζλ, θα βρεθεί αντιμέτωπος με παρακυβερνητικά κυκλώματα και συμμορίες του υποκόσμου που δε θα διστάσουν να κάνουν οτιδήποτε για να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους.